Na een doffe plof schieten de racepaarden weg. Hun eerste passage is indrukwekkend. Hun laatste rechte lijn is dat nog meer. De betrokkenheid van een aantal omstanders werkte bij de vorige races al aanstekelijk. Dus heb ik ook mijn persoonlijke top drie klaar voor deze met $750 000 gedoteerde Beverly D Grade I race. Opgesteld op basis van de meest onnozele roepnamen, bij gebrek aan voorkennis en bij onbegrip van alle voorhanden zijnde vormen van duiding. Op 1 zet ik "I'm a dreamer", gevolgd door achtereenvolgens "Marketing Mix" en "Stars to Shine". Een goeie strategie, zo blijkt. Enkel mijn nummer 3 valt naast het podium voor een zekere "Joviality" - zwakke naam.Voor de ultieme Million Dollar Race, het hoogtepunt van de dag voor mij en van het jaar voor vele anderen, kies ik mijn favorieten op basis van de meest in het oog springende jockey truitjes. Ik ben nog druk bezig met de selectie van mijn podiumkandidaten wanneer een verwarde vrouw me vraagt of ze iets kan opzoeken in mijn programmabrochure. In het - identieke - onder haar arm geklemde exemplaar valt niets terug te vinden, zo zegt ze. Met een dankbare glimlach krijg ik mijn brochure weer terug. Mijn nummer 1 (Liersegeel met diagonaal drie bollen van groot naar klein) gaat niet veel later over de rooie als hij naar zijn startpositie geleid wordt. Ik permitteer me een Vlaamse vloek die behoorlijk universeel moet klinken, want de Texaanse cowboy naast mij repliceert "Well, he certainly has a lot of energy.". Het rodeoseizoen ligt stil en dus schuimt hij de racetracks af. Zijn favoriet racet uiteindelijk niet naar een ereplaats. De mijne wordt ondanks de verspeelde energie nog verdienstelijk tweede.
Mr Rodeo verdwijnt druk tellend naar de inningspost op het moment dat ik de hoed van de dag opmerk. Een meisje laat alle racebombarie aan zich voorbij gaan en palmt een brandkraan in als persoonlijke speeltuin, met op haar hoofd de punthoed van een fee. Steekt haar papa de draak met de zorgvuldig bepluimde modellen rondom hen? Onderweg naar de uitgang zie ik een vrouw die met enkel dat doel voor ogen haar hoed heeft uitgekozen vandaag. Een stijlvol wit exemplaar rondomrond omrand met dollarbiljetten en bovenaan versierd met twee bruine speelgoedpaardjes. Ik heb een trein te halen en dus blijft mijn fototoestel opgeborgen. Gedwee volg ik de stroom goedgevulde baseball shirts en Nikes afgewisseld met langbenige jurken en Docksides richting station.
Arlington Park. Een beetje minder mysterie.
